Meet Irish

If I'm going to sell her records, this will be my playlist:

1. Through the Fire
2. Bubbly
3. Love Story
4. Im Not a Girl, Not Yet a Woman
5. I Wanna Be With You
6. Kiss Me
7. Like a Virgin
8. Batibot
9. Bawal na Gamot


...with carrier single 'Natural Woman'.

Drive Crazy

I have loads of talent and only God knows how good I am. I can sing a rock song well, I can create some pieces of art, I'm a good speaker (sound system ba ito?), and obviously I can write, ehem, huwag ng kumontra. Bukod sa mga God given talents ko, bilang isang simple at ordinaryong nilalang marami pa akong gustong ma-achieve sa buhay. I am one ambitious resolute ceaseless amorous prick. In short, hari ng adjective, lol! Ano ba yung gusto ko pang ma-achieve? Simple lang, I wanna learn how to drive. I wanna drive like no one have done it like me. Oh yeah!

A few years ago, I bought a car. A second-hand car but is really in good condition. Ang nakababata kong kapatid ang talagang marunong sa sasakyan at iyon ang sabi niya. Hindi dahil sa ano pa mang kaartehan na na-achieve ko sa paninirahan sa labas ng bansa kung bakit ako bumili ng sasakyan. Nanibago ako sa environment sa pinas. Malaking pagkakaiba ng pinas sa lugar na aking pinagtatrabahuhan sa loob ng maraming taon. Mula sa weather condition, sa mga daan, sa security sa mga kalsada at maging sa pollution. Malaki, as in malaki talaga. Mababa ang antas ng air pollution sa first world country. Naisipan kong bumuli ng sasakyan para maging komportable ang aking bakasyon for one month. Inuulit ko, hindi ako umaarte, nag-iingat lang. Gusto kong sulitin ang konting oras na ito, healthy and safe.

To make a story short, malayo ang narating ko sa bakasyon ko. Masaya kong kasama ang pamilya ko kung saan-saan. Nabili ang mga gusto at napuno ng kung anu-ano ang compartment ng sasakyan ko. Mahal man ang gasolina na maya't-maya ay tumataas ang presyo, mga parking fee na bagong raket sa mga sikat na shopping malls, at ang toll fee na lalong hindi ko alam kung bakit ganoon kamahal wala naman masyadong improvement sa services, ay hindi na ako nagreklamo pa basta magawa ko na ang gusto ko. I want to break free and I don't wanna miss ateng!


Ang isang buwan ay may 30 days at ang isang araw ay may 24 hours. Kung susumahin ko meron akong 720 hours to spend sa pinas. Kahit pa i-multiply ko ito sa edad ng aso or i-convert ko into lightyears para mas tumagal, kulang pa rin ito sa dami ng hinanda ng mga fans ko para sa special homecoming kong ito. So ang pangarap kong pagmamaneho, nawaglit in an instant. Ang ambisyon kong mag-aral ng driving never ko man lang nasubukan. Oh, for gadseyk. I really hate a hectic schedule.


Drama ko lang yun. Ang totoo, natatakot lang talaga ako, hehe. Naisip ko kasi, tuwing naglalaro nga ako ng kahit na anong car racing video games hindi ko ma-master ang pagkaliwa at pagkanan, paano pa kaya sa real life. When I play golf nga in the golf course hindi ko ma-perfect ang parking ng golf cart na gamit ko yung tunay na kotse pa kaya. Yaiks! Nakakahiya talaga and I hate myself. On that note, I wanna thank my younger brother for driving me around. You're such a blessing.

Sa kabila ng lahat, gusto ko pa rin matutong magmaneho kasi nga achiever ako. Sa ngayon, gusto ko lang malaman kung sakit ba ang driving anxiety at kung ano ang gamot dito kung sakali. Meron bang drivophobia and how do I overcome it? I wanna learn the facts and acquire the skills. I wanna be somebody someday. Ang OA. 


Anyway highway, how do you explain this? I wanna sabunot myself looking at this photo. Photo booth ba ito at nag-uunahan ang mga kotseng ito na makunan ng pictures? Haven't heard of impenetrability manong driver? If not, paki-click lang ito and store it in your brainy compartment: http://en.wikipedia.org/wiki/Impenetrability

Love is a two-way street, but this toll gate is definitely not.

Oh my Manny

After eight division world titles, Manny Pacquio was defeated by a boxer in one of the most boring boxing fight I've watched - ever. Hindi sasama ang loob ko kung sakaling matalo si Pacman sa isa sa mga laban niya. Open-minded akong tao, sobra. Hindi lang kasi ako ang nanood ng laban niya kaya siguradong hindi lang ako ang nakaramdam ng pagkadismaya sa resulta. I was surprised like shit. Sumakit ang migraine ko. 

If we have to consider the fact that boxing is not just a sport but a game for most who bet a fortune for a bigger fortune, a social gathering, a market for entrepreneurs, a club for whiners, and but most especially a hound for opportunists, I must say nawala ang sama ng loob ko in a matter of minutes. Manny leaves the ring richer than he already is, Mommy Dionisia recovers from a breakdown and I move on with my normal sexy life. Manny acknowledged the tack for a re-match and so as the notion that the fight was just a lead-in for a bigger project has been settled. Masakit ang ulo? Nag-uumenglish?

Kasama sa kontrata ng laban ang re-match kung matatalo si Manny sa yakapan, este, sa boksingan. Maraming haka-haka, opinyon, biruan at kontrahan ang lumabas at kung hindi ka tanga, maiisip mo rin na kailangan talagang matalo ni Manny. Do the math, please.

Moving on, pero marami ang hindi makamove-on. Maraming protesters ang nag-protest, huh? Dahil dito, nagpasya ang WBO na suriin muli ang laban at heto ang kanilang natuklasan:

Official score card:   Judge #1. 115-113     
                               Judge #2. 115-113
                               Judge #3. 113-115
VS.

WBO Review Panel: Judge #1. 118-110
                                Judge #2. 117-111
                                Judge #3. 117-111
                                Judge #4. 116-112
                                Judge #5. 115-113, all in favor of Manny

And the resolution, WBO has no authority to change the result. Ampotah lang. Nakasaad diumano sa kontrata ng laban ang re-match kung sakaling matalo si Pacman at ayon naman sa WBO, kung walang re-match, they will order one. May choice kuya? Ang sarap i-impeach ng mga judge na 'to.

For whatever consolation there is, hindi nakakatuwang isipin ang konsiderasyon sa muling pag-susuri ng laban. Isa lamang itong patunay sa supresyon na patuloy na dinaranas natin. Manny Pacquiao is big but the country is not. Ayaw kong isipin na ginagamit lang ang idol ko para sa kapakanan ng ibang manloloko. Kung ako ang tatanungin, gusto ko pa rin ng re-match. Gusto kong patunayan muli ni Manny ang husay niya. Na kahit ano pang isipin o gawin ng iba, hindi kayang ikaila ang galing ng tunay na bida. Go, Pacman, Go!

Eto, proud talaga ako.

Do It, Duets!

Here we go again. Another attempt to make it big. Nakaka-umay na kung minsan pero sayang naman kung hindi natin bibigyan ng sense ang kasabihang try and try until you succeed. Forget about Jessica, Cheesa or Manny. Let's bring out another fight. Shall we?

Meet Jason Farol. Filipino-Mexican-American na distant relative daw ni Claire dela Fuente. 

Gaya ng dati, sabi nga ni Gary V., damang-dama ulit ang tensyon dahil sa pagiging not so pure blooded american ni kuya. Lagi siyang kulelat sa scoring mula sa panel ng judges for the past four weeks at nakakalusot lang after a head to head battle for non-elimination. Sitting below less competitive contestants, in my opinion - duh!? Bitter lang agad, hehe. Nevertheless, the sun still shines brightly on him as he gets a spot in the final five wherein fans can now vote for their favorite. Screw the judges!, joke lang. Basta 'wag ng kj, lets be proud. Vote in now, go!

http://beta.abc.go.com/shows/duets/about-the-vote
https://www.facebook.com/Duets?ref=ts

Philippinology

Sa loob ng isang elevator...

Lalaki One:  Pre, marami ba kayo dyan sa flat nyo?

Lalaki Cute:  Bakit, naghahanap ba kayo ng room? (at lumabas si lalaking cute sa elevator habang naiwan ang mga taong kumain ng nag-uumapaw niyang confidence.)

Ilang oras din ang lumipas bago ko napagtanto ang mali sa sagot ko. Kaya pala ganun na lang ang tingin sa akin ni kuya, hindi mukhang nabilib kundi parang gusto akong tsinelasin dahil hindi naman niya nakuha ang impormasyong kailangan niya. Shunga lang? Buti na lang naka-bota si kuya.

Bakit nga ba kasi ganun ang naging sagot ko? Hindi ko naman iyon sinasadya at lalong hindi ako bingi. Mataas kaya ang grades ko sa Logic. Example, A man has a bird. True. A bird has a man. False. Batman is a man. True. Robin is a bird. True? Ewan.

Hindi ko talaga iyon sinasadya dahil ganun talaga ang tamang sagot doon. Not logically speaking at least. Paano kung may balak pala siyang nakawan ang flat namin at kailangan niyang malaman kung marami ba siyang mananakaw doon o wala. Safe ako 'di ba? Pero kung tatanungin niya ako ulit ng mas sincere, saka ko lang maiisip ang tamang sagot sa tanong na iyon. Dahil karamihan sa ating mga pinoy kung sumagot sa isang tanong, kung hindi man isang tanong din, ay walang kwenta. Eto ang ilan sa mga remarkable examples: (Philippinology Vol.1)

Sa Opisina...

Q: Kumain ka na ba?

A: Busog pa ako.

Sa School...

Q: Anong oras ang time nyo?

A: Maaga pa.

Sa Bahay...

Q: Saan kayo galing?

A: Lumabas lang kami sandali.

Sa Date...

Q: Wer n u?

A: Lapit n meeeehhh..!!!

Sa Tambayan...

Q: Paano mo ginawa yan?

A: Simple lang.

Sa Prayer Meeting...

Q: Bakit wala ka kahapon?

A: Absent ako.

Sa LRT...

Q: Kilala mo ba siya?

A: Bakit?

Sa Sauna...

Q: Magkano ito?

A: Mura lang :-)

Pag may blow-out...

Q: Saan nyo gustong kumain?

A: Ikaw.

Sino ang gustong kumain ng tao? Manlilibre na, kakainin mo pa? Cannibalism ito? Marami pang makabuluhang sagot sa mga simpleng tanong na siyang patunay ng ating pagkakakilanlan. Hindi lang tayo sa question and answer nagmamagaling, heto ang halimbawa ng mga top of the class one-liners natin: (Philippinology Vol.2)

1. What are friends are for?

2. You can never can tell.

3. Its a blessing in the sky.

4. In the wink of an eye.

5. For all intense and purposes.

6. Get the most of both worlds.

7. Whatever you say so!

Wateber, hindi ako magaling mag-english kaya hindi ako relate. Nabasa ko lang yan sa pader. Gayunpaman, marami pa rin ang gumagamit niyan, intentional man o hindi, hindi na natin ito tinutuwid. Isa iyan sa mga tatak natin. Nakakatawa, oo. Nakakatuwa, hindi. Kasi may mali. At ang isang mali ay hindi kayang itama ng isa pang pagkakamali at iyon ay ang tama. Ang gulo teh!

Meron ding mga pangungusap na hindi natin maisalin sa isang salita. Sa lalim nating mga pinoy mag-isip at sa tikas nating gumamit ng salitang banyaga, heto ang ilan sa pinagyaman nating bokabularyo:  (Philippinology Vol.3)

1. Next next week =

2. Tuck out (pertaining to a shirt) = 

3. Main branch = 

4. Long cut (opposite ng short cut?) = 

5. Traffic =

Isa lang ang pakahulugan natin ng traffic at iyon ay ang dahilan ng pagkahuli natin sa oras ng usapan. Wala na tayong pakialam kung anong paliwanag dyan ni Mr. Webster. Kering-keri na natin ang meaning nito.

Sa dami ng impluwensiyang nakolekta natin mula sa mga inggiterang dayuhan na gustong angkinin ang pinas ay muntik ng mawala ang orihinal nating lahi. Maraming naglipana at kaya nating hulaan kung anong banyagang uri ang sumanib sa isang taong maputi, matangos ang ilog, kulot ang mga pilik-mata o kaya mas matangakad sa karamihan. Tanungin kaya natin sila about sa history ng ating wika, masasagot kaya nila? O baka naman kaya sila ang nagpa-uso nito? (Philippinology Vol.4)

1. Apir (ang pagsasanib pwersa ng dalawang palad)

2. Utol

3. Datung

4. Parak

5. Yosi

6. Chismis

7. Ref (lagayan ng pagkaing pwedeng mapanis)

8. Lobat

Sirit na. Inaatake ako ng memory gap. Marami pang salita ang hindi ko alam ang pinagkunan ngunit gaya ng kabute saan man tumubo, kakainin. Marami pa tayong tatak ng pagiging isang pinoy, hindi lang sa salita pati rin sa gawa. Mula sa paggamit natin ng carabao english, pagkahilig sa erap jokes hanggang sa pagsunod natin sa conyo-mandments ay patuloy pang yayabong ang tinatawag nating sariling atin. Bata man o matanda, may jowa o wala, pinoy ka at hindi mo iyon maikakaila. Happy 114th Year of Independence, Pinas! Aylabya!

Let's continue the fun! jeje